Bram over zijn avonturen bij Amusanto:

Hoe Bram bij de band kwam:

“……Zo’n 60 jaar geleden liep ik nerveus door de Buitensluisstraat. Grote twijfels. Ik had een advertentie in de Katwijkse Post gelezen dat de Pierewaaiers een zanger zochten. Liefst een met een basstem die ook nog eventueel accordion, contrabas of slagbanjo kon bespelen.

Ik haalde net het niveau van “vader Jacob”op m’n mondorgel en dan zanger !!??! Ik zong, in die tijd, wel het hoogste lied als tenor in een plaatselijk kerkkoor maar ik dacht dat de zanger die nu gevraagd werd van andere huize zou moeten komen. Na twee of drie keer de straat op en neer te hebben gelopen gokte ik het en stond even later, stervend van de zenuwen, bij Cor en Corrie het nummer “ ’s Avonds als het kampvuur brand ” ten gehore te brengen. Om een lang verhaal kort te maken. ’t Was, geloof ik, niet geweldig wat ik liet horen maar de boodschap van “kom maar over een paar dagen op onze repetitie” was hoopgevend. Hierna is er nooit meer gesproken over weggaan of blijven. Ik hoorde erbij!!!! Ik was een Pierewaaier!!…….”

Anekdotes genoeg over belevenissen tijdens de repetities:

“…….In voornoemde tijd was de door ons gespeelde muziek hoofdzakelijk van de “Kilima Hawaiians” en op het cowboy-gebied “De Chico’s”. Ik herinner me nog een moment dat wij vol overgave het lied “Ze zoeken naar goud in de bergen” aan het repeteren waren. Halverwege hoort daar een gesproken tekst in van “…en ‘s nachts bij het licht van de volle maan…..en het huilen der dieren in ’t woud “,.. ja, dan zie je steeds weer die goudzoekers gaan…. goud, goud, goud. Kan je je enigszins voorstellen dat we over elkaar rolden van de lach toen juist op het moment dat ik, met gedragen stem, sprak: ” en het huilen der dieren in ’t woud” de Robbie, de hond van Corrie en Cor, in huilen uitbarstte omdat hij iemand de buitentrap op hoorde komen…..”

Bram als drummer:

“…….Plotseling werden we geconfronteerd met de Beat en Rock and Roll. Een gigantische ommekeer in de muziek. Ik werd “bevorderd” tot de drummer van de band. Het eerste optreden was in de Haasnootzaal in de Dwarsstraat en mijn totale uitrusting was de basetrom ( grote trommel), de snaretrom ( kleine trom), een hi-hat ( twee op elkaar gaande deksels ), en het afslagbekken ( grote deksel van ongeveer 50 cm rond). Meer kon Bruintje op dat moment niet trekken.

Op het moment dat we zouden gaan beginnen gaf Cor me een seintje: “Geef effe een ram op dat deksel Bram, dan weten ze dat we gaan beginnen”. Hij wist wat hij gezegd had. De ram kwam er inderdaad maar veel te hard. Het bekken tuimelde van de standaard en stuiterde, onder het toneel- doek door, met een vreselijk lawaai de zaal in. Als een idioot liep ik er, excuses makend tegen de mensen, achteraan te rennen terwijl de anderen achter het toneeldoek in een stuip lagen……”

“……Dit bekken was een heikel punt want het is daarna meerdere malen, wanneer wij midden in de nacht thuis kwamen en de spullen in het souterrain van Cor en Corrie terugbrachten, van de betontrap van het trappenhuis naar beneden gestuiterd. En dan lachten ze niet ! …….”

Nog zo’n schitterende anekdote is te vinden onder het kopje techniek/drumstel

Van Pierewaaiers naar Amusanto:

“……We waren het allen eens toen het ter sprake kwam om van de naam Pierewaaiers af te stappen. We kwamen steeds meer buiten de dorpsgrenzen te spelen zoals Den Haag, Noordwijk, in het algemeen gezegd, Leiden en Omstreken. De naam Pierewaaiers had daar toch een ander begrip als dat de Katwijkers ervan hadden. Cor en ik reden ’s morgens vaak met elkaar naar ons werk in Den Haag. Op een morgen om 06:30 uur, in de bus naar Den Haag, hebben we ter hoogte van Wassenaar- Rijksdorp besloten om de naam van de Pierewaaiers te veranderen in Amusanto……”

Een nieuw tijdperk:

“…….Medio 1972 was de muziek in z’n totaliteit in een dieptepunt beland. Er kwam weinig nieuws op de markt waardoor bij Amusanto de interesse en animo ook onder druk kwamen te staan. Zeer tot mijn spijt was toen  het tijdperk Amusanto voorbij. Ik heb geprobeerd dit verlies te compenseren als bingomaster, amateur- toneelspeler en hoofdredacteur van een plaatselijk wijkverenigingsorgaan. Ik ben daarom ook bijzonder blij dat alle neuzen weer in dezelfde richting staan en dat er bij iedereen groot enthousiasme is te bespeuren over de op handen zijnde reünie. De eerste repetitie was al enorm spectaculair. Het leek wel alsof we onze laatste repetitie een week geleden nog hadden gehad. Het klonk fantastisch !!!! ……”

Ik hoop op een geweldige respons op zaterdag 5 november a.s. en kijk er naar uit jullie weer te zien. We gaan er, net als destijds, weer een fijn en gezellig weerzien van maken.

Ik reken op iedereen.

Bram Ouwehand